 |
| Die vroutjie lyk altyd vir my so jonk om al 'n weduwee te wees |
Daar was hierdie weduwee wat ‘n hen gehad het. Die hen het elke dag vir haar ‘n enkele eier gelê. Toe begin die ou vrou om die hen aansienlik meer as gewoonlik te voer, juis in die hoop dat die hennetjie met soveel meer kos in haar diee, daagliks meer eiers sal lê. En daar word die hen toe so vet, dat sy op die ou einde nie ‘n enkele eier meer kon lê nie.
Die fabel wys dat mense wat na meer gryp as wat hulle in hul hande kan hou, dikwels op die ou einde die bietjie wat hulle aanvanklik in hul hande had, ook kwyt is.
 |
Al herinner sy meer aan 'n weduwee, lyk die plaas so goed
versorg en welaf dat ek sukkel om simpatie te ervaar. |
 |
Hierdie een lyk weer soos 'n brose en weerlose jong maagd,
maar wat sy en haar twee susters hier onder met die hen aanvang,
weet ek wraggies nie. |
 |
Is dit 'n maatstok in haar hand? Ten minste lyk die hen darem weer obees.
(In Latyn, is hierdie fabel se na Mullier et Gallina obesa.) |
 |
| Smaak my dan nou eerder dis 'n mes. |
