Die bababokkie, die wolf en die fluit

Hierdie bababokkie dwaal toe af van sy trop en toe hy hom weer kry, toe is daar 'n wolf op sy spoor. Met geen kans op ontvlugting is hy sommer gou in wolf se kloue en noem hy bewend: “Ek weet dat ek op die punt staan om jou aandete te word, oom Wolf. Maar laat asseblief net toe om my afsterwe met waardigheid in te gaan – speel asseblief vir my die fluit dat ek 'n klein afskeidsdansie kan doen.” Wolf stem toe in en die bokkie dans. Die vrolike musiek het natuurlik die aandag van die bokwagters se honde getrek en hulle was gou op die toneel om wolf te verjaag. So in die weghol, dink wolf in sy enigheid: “Dit het ek nou daarvan om my lyf musikant, in plaas van slagter, te wil hou.”

Deur met ander in gesprek te tree, selfs by diegene wat van nature boos is, kan jy jouself uit die moeilikheid praat.

Ek wonder skielik waar kom ons aan die uitdrukking “om na iemand se pype te dans” – vir die bokkie het dit tot sy voordeel gestrek om na wolf se pype te dans.

(Miskien kom die uitdrukking van die "Rottevanger van Hameln" af. Die illustrasies, soos altyd, kom van Laura G Gibbs se versameling op Flickr.)