Soos hy deur die veldjie stap, kom wolf agter die hawer staan lieflik geil. Maar oor wolwe mos nou nie eintlik juis vreeslike groot hawervreters is nie, is sy gewaarwording nie veel meer as 'n blote terloopse kennisname en toe verder aanstap nie. Toe hy egter kort hierna vir perd raakloop, lei hy hom summier heel vriendelik na die betrokke veldjie toe en probeer hom daarvan oortuig dat hy wat wolf is, nie terstond al die hawer verorber het nie, maar dit vir hom wat perd is gelos het, juis oor dit vir hom wat wolf is sulke wonderlike musiek in sy ore sal wees om te hoor hoe lekker sy vriend daaraan eet. Die perd gee hom net een lang kyk en sê: “Nee, kyk, as julle wolwe julle bekke aan hawer geslaan het, dan het jy beslis nie vandag jou ore, en dit nogal ten koste van jou maag, trakteer nie.”
En is dit nie jammer nie – as jy eers 'n slegte naam of reputasie het, glo niemand jou nie, selfs al is jou intensies hóé edel en opreg.
