Dit was nou al 'n geruime ruk dat die wolf die trop skape gevolg het, sonder om hulle enige skade te berokken. Aanvanklik was hul wagter maar lugtig en hy het die wolf nie 'n enkele oomblik uit sy oog verloor nie. Met verloop van tyd egter, en dit terwyl die wolf steeds niks kwaad gedoen het nie, het die wagter hom nie meer as 'n bedreiging beskou nie; eerder 'n vorm van beskerming. Toe die wagter dan toe nou ook eendag nodig het om in te gaan dorpie toe, laat hy sy skape in die hande en geselskap van die wolf. Wolf spring toe onder die skape in en het bykans die hele trop in 'n oogwink afgemaai. Toe die skaapwagter terugkeer, besef hy dit is niks anders as sy verdiende loon nie – vir wat het hy sy skape aan 'n wolf toevertrou.
Plato, en ander van sy tyd, was reeds bekend met die uitdrukking “om van wolf skaapwagter te maak.” Die klassieke tekste eindig egter af met iets soos: En so is dit ook met mense: los jou geld in 'n gierigaard se hande, en jy gaan besteel word.
Illustrasies deur Laura G Gibbs op Flickr beskikbaar gestel
