Daar was hierdie hond wat sy dae in die ystersmid en sy vakleerlinge se werkswinkel deurgebring het. Terwyl hulle gewerk het, het hy rustig geslaap, maar die oomblik as hulle sit om te eet, het hy wakker geword en vriendelik gebedel vir kos. “Hoe is dit moontlik, “ kom dit van die smid, “dat jy dwars deur die gekap van ons hamers op die yster kan slaap, maar die oomblik dat jy ons tande hoor kou, dan is jy so wakker soos 'n akker!”
As iets ons nie raak nie, kan dit saam met die hele wêreld maar verbygaan, maar op die geringste dingetjie wat ons raak, slaan ons summier die hoogste ag.
