Wednesday, 23 November 2011

Die Sperwer, die Valkie en die Duiwe




Die Duiwe, bykans lam van vrees vir ‘n Sperwer wat hul in die omgewing opgemerk het, neem ‘n Valkie in diens om hulle beskerm. Maar na hulle hom eers in die duiwehok toegelaat het, kom hulle agter dat hy in eendag meer skade aanrig en onder hulle afmaai, as wat die Sperwer in ‘n hele jaar kan vermag.

Pasop vir ‘n oplossing wat maklik ‘n groter probleem as die aanvanklike probleem kan wees.

Wees ook op die uitkyk vir geneesmiddels wat groter gevaar inhou as die siekte self.


Hierdie vertelling is inderdaad 'n afwyking van die oorspronklike klassieke vertelling. Maar volg 'n mens die oorspronklike bron, is dit tog asof die tweede storielyn makliker met die werklikheid versoenbaar is.

Oordeel maar self:


Diegene wat hul in tyd van nood op oneerlikes beroep, sal nie gered nie, maar geruïneer  word.

Die duiwe het met net maar die vlugheid van hul vlerke daarin kon slaag om 'n valk aldag en heeldag te ontduik. Die roofsugtige valk besluit toe om 'n meer verleidelike strategie te volg deur die andersins weerlose duiwe in 'n lokval in te kierang. “Waarom kies julle hierdie stersvolle manier van oorlewing,” vra hy, “terwyl julle bloot 'n ooreenkoms met my kan aangaan om jul koning te word, juis sodat ek julle teen enige moontlike gevaar kan beskerm?” Die duiwe is natuurlik deur hierdie mooi woorde omgehaal en het hulself in die sorg van die valk oorgegee. Sy skerp en kragtige kloue het hom natuurlik alleenheerser gemaak en die oomblik toe die valk hul koning word, het hy begin om sy onderdane een vir een te verorber. Dis toe dat een van die oorlewendes uitroep: “Hierdie is ons verdiende loon. Dis ons wat ons eie lewens in hierdie gewetenlose booswig se kloue gesit het.”