'n Perdfris en lekker ronde en gesonde hond loop eendag 'n wolf raak. Die wolf wil toe weet waar die hond al die kos vandaan gekry het om so spekvet daar uit te laat sien. “Dis niemand anders as die mens nie,” sê die hond, “wat my al die kos gee om te eet.” “En wat van daardie kaal kol om jou nek?” “Dis maar net die ysterhalsband aan die punt van die ketting wat my baas soms om my sit, wat my pels en vel daar so deurgeskaaf het.” Die wolf het die hond toe uitgelag en gesê: “Hou jou luuksheid dan maar vir jouself! Ek wil daarmee niks te doen hê nie, nie as ek my nek daardeur moet laat deurskaaf deur kettings van yster nie!”
Dis ook nie die Grieke wat die epimythium aangelas het nie, maar Caxton wat rondom 1448 met sy eerste vertaling van die fabels in Engels daarmee vorendag kom: 'Therfore there is no rychesse gretter than lyberte / For lyberte is better than alle the gold of the world.'
Die neiging om die fabels se karakters as mense uit te beeld, het al vir die belaglikste illustrasies gesorg, soos hier onder duidelik gesien kan word.
Die illustrasies is hier deur Laura G Gibbs toeganklik gemaak.
