Die wolwe se segspersoon en afgevaardigde tree toe met die honde in gesprek: “Waarom sal ons, wat reeds soveel in gemeen het, nie dan maar eensgesind soos broers saamwoon nie. Ons verskil immers net wat een ding betref – ons is vry; julle soos slawe aan die mens verkneg. En waarby bring dit julle uit? Halsbande en sweepslae. Julle word ingespan om hul skape op te pas, en terwyl hulle weglê aan die lamsvleis is dit hoogstens die bene wat na julle kant toe gegooi word. As julle nou net by ons voorstel inkoop, dan gee julle die skape prys, en ons geniet hulle saam tot ons welgedaan en versadig is.” Die wolwe se aanbod het vir die honde baie aantreklik voorgekom en hulle het ingestem. Toe die honde egter by die groot trop wolwe aansluit, is hulle natuurlik dadelik bespring en 'n een en elk verskeur.
Hierdie fabel wys wat die voorland is van daardie outjies wat hul wortels verraai.
Die illustrasie, deur Laura K Gibbs, toeganklik gemaak, is nie vir hierdie fabel geskep nie. Ek kon egter nie een wat vir hierdie fabel doelgemaak is, sonder kopiereg opspoor nie. Ek interpreteer die twee diere dan maar as die segspersone en hoofonderhandelaars van die twee partye. Maar ek weet dis bietjie wyd gevat.
