‘n Veewagter stuur sy oë oor sy trop en besef hy moes een van sy bulkalwers iewers langs die pad verloor het. Na ‘n lang en tevergeefse soektog maak hy plegtig en biddend belofte dat hy een van sy lammers aan die gode sal offer as hy tog net die dief van sy bulkalf kan vastrek. En ook nie lank nie, terwyl hy in ‘n kloof afbeweeg, of hy sien ‘n leeu aan die voet van die heuwel besig om aan sy verlore bulkalf te vreet. Onmiddellik stuur hy weer sy oë en hande hemelwaarts in smekende gebed: “Oomblikke gelede was ek nog bereid om ‘n lam te offer solank ek net die dief van my kalf kan opspoor. Na my ontdekking, sopas, offer ek selfs saam met die kalf wat ek verloor het ook nog ‘n stoetbul daarby, solank ek net met my lewe van hierdie dief af kan kom."
Hierdie vertelling het ryklik borduur op die oer Griekse gegewe. Een van die vroegste aantekenings van die fabel vertel die storie eerder soos volg:
Hierdie vertelling het ryklik borduur op die oer Griekse gegewe. Een van die vroegste aantekenings van die fabel vertel die storie eerder soos volg:
Een van die
skaapwagter se vee was weg en hy bid by sy god om hulp. Die man beloof trouens sommer
om een van lammers tot eer van die god te offer solank hy net sy verlore skaap
terugvind. Soos hy stap en soek, kom hy toe ook af op die karkas van sy verlore
skaap, dit wat daarvan oor is nadat 'n leeu dit tot teen die been verslind het.
Dis toe dat die wagter sy gebed verander en sê: “O,
god, as ek net met my eie lewe aan die kake en kloue van hierdie wilde dier kan
ontkom, is ek bereid om selfs 'n tweede skaap, uit dank en in ruil, vir my eie
lewe, as offergawe aan te bied.
Hierdie fabel wys dat 'n mens sy eie lewe veel hoër
ag as enige ander vorm van rykdom of aanwins.
