Die wolf en die jakkals

In 'n stadium is gebore 'n baie groot en sterk wolfwelpie wat sommer gou die ander van sy soort verbygesteek het in krag, grootte en flinkheid; ook nie lank nie, of die lede van die trop besluit eenparig om van hom as die “Leeu” te praat. Die stomme wolf wat nie sy eie grootte in verhouding tot die ander roofdiere kon takseer nie, het gemeen hulle was ernstig met hierdie aanspreekvorm; hy het sy ras verlaat en voortaan slegs met die leeus gemeng. 'n Jakkals wat die gebeure van naby gevolg het, maak toe hierdie opmerking: “Mag ek tog nooit eendag so 'n spektakel van myself maak soos jy met jou geswolle hoof, oordrewe trots en grootheidswaan nie – tussen die wolwe mag jy wel 'n leeu wees, maar glo my, tussen die leeus is jy niks anders as 'n wolfie nie.

Ons sê partykeer van iemand dat hy “'n man onder die seuns maar 'n seun tussen die manne” is.

Hierdie fabel het my aan diegene van wie ons dit sê, herinner.

Fabels bestaan in verskillende vorme voort. Hoewel steeds geensins 'n letterlike vertaling nie, sien die oudste vorm wat ons van hierdie fabel het, soos wat Babrius dit opgeteken het, in Afrikaans nader aan die volgende daar uit:

Daar was hierdie wolf wat soveel stewiger as die res van die trop opgeëindig het, dat hulle na hom as die Leeu onder hulle begin verwys het. Hierdie besonderse eer wat hom te beurt geval het, kon ons wolf se grootheidswaan egter nie bevredig nie – hy het sy trop verlaat en 'n plek onder die leeus ingeneem. 'n Jakkals het hom gespot en gesê: “Mag ek tog nooit so geswolle prentjie van myself kry, soos jy nie: jy mag op die oog af, tussen die wolwe, aan 'n leeu herinner, maar as die leeus hul eendag aan jou moet meet, sal jy sommer gou-gou terug gaan om niks anders as net 'n ou wolfie te wees nie.”