Omdat die slagters ‘n praktyk beoefen wat hulle en hul soort net tot nadeel strek, het die osse plan beraam om van die slagters ontslae te raak. ‘n Bloedige, en bloederige, dag en geveg sou dit wees, een waarvoor die osse ‘n een en elk hul horings geslyp het. Maar toe kom een van die oudstes onder hulle, een met jare se ervaring gebukkend onder ‘n juk en voor ‘n wa en ploeg, met dié wyse woorde:“Dis waar ja, hierdie slagters maak ons dood, maar hulle doen so met geoefende hande, sonder onnodige pyn en leiding. Raak ons van hulle ontslae, neem ander onervare hande by hulle oor en lei ons more net meer. Van net een ding kan ons seker wees: selfs al raak ons ontslae van al die slagters onder die son, sal die mensdom steeds aanhou om ons vir eie gewin en hul spyskaart dood te maak.
