 |
| Fotobron |
‘n Skoonheidskompetisie is onder ons geveerde vriende gehou en al wat voël is wat kan vlieg, ook die wat minder goed of selfs glad nie kan vlieg nie, het opgeruk en saamgetrek om beoordeel te word. Op die vooraand van die groot dag het al die voëls afgesit damme en riviere toe om hulself te poets en van hul ou vere ontslae te raak sodat die nuwe fynste veertjies glad gestryk kan kom. Die stomme kraai het op sy beurt egter geen spoggerige vertoonvere gehad wat hy in plek kon kry nie. Hy besluit toe naar om hom te tooi in die afvalvere wat die ander voëls op die oewers en walle agtergelaat het. En op die ou einde alleen ook maar die wyse uil wat haar vere die volgende dag herken, die bedrogspul agtergekom en alles oopgevlek het. Sy het haar eie vere gaan terug eis en die ander voëls ‘n een en ‘n elk aangehits om dieselfde te doen. Teen die tyd dat die kraai van al die gesteelde vere kaal gestroop was, was daar van sy eie vere ook weinig oor, en het hy met sy kop in skaamte gesak bykans poedelkaal voor die paneel beoordelaars moes verskyn om uitgekyk en takseer te word.
Sierade wat nie aan jou behoort nie, kan jou groot verleentheid en vernedering besorg.
