Daar was hierdie verskalf wat in die weiveld losgelaat en laat staan is – nooit het die las van 'n juk op hom gehad nie. Toe die kalf op 'n bul afkom wat 'n ploeg trek, merk hy teenoor die bul op: “Jou arme dier! Hoeveel swaarkry en harde werk moet jy nie verduur nie!” Die bul sê egter niks, hy gaan net voort met die ploeg. Later, toe dit tyd geword het om 'n dankoffer te bring, is die ou bul bevry van die juk en weiveld toe gelei. Ook toe dat hy opmerk die bulkalf wat nog nooit 'n dag se werk gedoen het nie is intussen aan die horings gebind en word weggesleep iewers heen. Toe dit heel duidelik word dat die bulkalf se bloed gekies is om oor die altaar te vloei, laat hoor die ou bul van hom: “So dis die rede waarom jy nooit ingespan is nie! Al is jy nog jonk sit jy die reis reeds voort na daar waar jou voorgangers eers heelwat later by jou gaan aansluit: jy gaan geoffer word, en die juk wat jou skof gaan skaaf nie, maar 'n byl waaronder jou nek gaan lei.”
'n Ander klassieke vertelling het 'n heel pessimistiese boodskap aan die einde: “Dit is ook die lot van die mensdom: dood ontmoet die wat gelukkig is, vroeg; maar die stomme ellendiges word die dood dag na dag nie gegun nie.
