Daar was hierdie esel wat deur ‘n bestaansboer op sy lappie grond aangehou is. Omdat hierdie boer die esel sekere tye van die jaar baie hard laat werk het, en dit met min kos die kere sodat dit swaar gegaan het, het die dier hom hemelwaarts gewend en gesmeek om asseblieftog net van ‘n ander meester voorsien te word. So beland die esel toe nie lank daarna nie in die hande van ‘n rondreisende handelaar – maar hierdie toedrag van sake was vir die esel nog minder aanvaarbaar. Nou moes hy nóg groter en swaarder vragte as van te vore dra, en dit oor veel verder en gevaarliker paaie as voorheen, daarby. Weer wend hy hom tot waar sy hulp vandaan kom. Weer word daar ag geslaan en bevind die esel hom ‘n enkele saketransaksie verder in diens van nog ‘n nuwe heer en meester, hierdie keer ‘n leerlooier van nering. Maar o, liewe aarde, toe die stomme donkie eers sien waarmee hierdie nuwe baas van hom sy brood en botter verdien, roep hy uit: “O, wee, ek sou, tot die dood toe oorwerk en tot sterwens toe uitgehonger, beter daaraan toe gewees het, uitgelewer in die kloue van enige een van my vorige meesters! Hier waar ek myself nou bevind, gaan hulle my nog lewendig afslag ook as ek die dag eers dood is, en ek gaan beslis geen ordentlike begrafnis hê nie!”
 |
| fotobron |
Daar was hierdie esel wat deur ‘n bestaansboer op sy lappie grond aangehou is. Omdat hierdie boer die esel sekere tye van die jaar baie hard laat werk het, en dit met min kos die kere sodat dit swaar gegaan het, het die dier hom hemelwaarts gewend en gesmeek om asseblieftog net van ‘n ander meester voorsien te word. So beland die esel toe nie lank daarna nie in die hande van ‘n rondreisende handelaar – maar hierdie toedrag van sake was vir die esel nog minder aanvaarbaar. Nou moes hy nóg groter en swaarder vragte as van te vore dra, en dit oor veel verder en gevaarliker paaie as voorheen, daarby. Weer wend hy hom tot waar sy hulp vandaan kom. Weer word daar ag geslaan en bevind die esel hom ‘n enkele saketransaksie verder in diens van nog ‘n nuwe heer en meester, hierdie keer ‘n leerlooier van nering. Maar o, liewe aarde, toe die stomme donkie eers sien waarmee hierdie nuwe baas van hom sy brood en botter verdien, roep hy uit: “O, wee, ek sou, tot die dood toe oorwerk en tot sterwens toe uitgehonger, beter daaraan toe gewees het, uitgelewer in die kloue van enige een van my vorige meesters! Hier waar ek myself nou bevind, gaan hulle my nog lewendig afslag ook as ek die dag eers dood is, en ek gaan beslis geen ordentlike begrafnis hê nie!”
Die storie wys maar
net dat ons ons vorige base die meeste mis, sodra ons die nuwes beter en van
nader leer ken het.
