 |
| fotobron |
‘n Speenvarkie is saam met ‘n skaap en bok in ‘n klein klipkraaltjie na aan die huis aangehou. Op ‘n mooi dag toe die boer die varkie optel en haar van oraloor bevoel en bevat, sit die dierasietjie die allervreeslikste keel op en gaan letterlik soos ‘n maer vark te kere. “Wat is dit tog nou met jou?” wil die bok weet, “die boer hanteer my en Skaap gereeld...” “En ons gaan nie een so vreeslik te kere nie,” voeg Skaap by. “Maklik vir julle twee om te praat,” kom dit van die varkie, “maar onthou, aan julle vat hy net ter wille van melk of wol; vat hy aan my, vat hy om te voel hoe lank dit nog is voor hy my kan slag.”
'n Ander variasie dateer uit klassieke tye:
Die boer het 'n sog, 'n bokooi en 'n skaapram op sy wa gelaai en met hulle afgesit dorp toe. Terwyl die donkie hulle trek, het die skaap en die bok gou hul lê gekry en rustig geraak. Hul chauffeur is egter gepla deur die sog wat letterlik soos 'n maer vark te kere gegaan het. Die donkie vra toe waarom op deeske aarde die sog nie kan stilbly soos die ander twee nie, maar die sog antwoord: “Die bokooi word aangery ter wille van haar melk, die skaap in belang van sy wol. En ek ry saam om net een rede wat vir my die verskil tussen lewe en dood is.”
Wat maar net weer eens bewys dat elke mens 'n goeie rede vir sy eie optrede het.
