‘n Span van sestien osse het met ‘n swaar gelaaide transportwa vanaf ‘n veraf hawe vertrek. Die hele wa, sy wiele, disselboom, naaf en as, noem maar op, al wat greintjie hout aan dié wa was, het soos wat die osse met die sware vrag gevorder het, al die pad vreeslik gekreun en gekraak, met die geringste opdraande gesteun en elke entjie af gesug. Dit was laterhand nie eers meer ‘n aardigheid nie en kort voor lank kon niemand in die span dit nog ‘n enkele myl verder uitstaan of verdra nie.. “Ag, ekskuus tog, Wa, vanwaar al die geraas?” trek die een hotvoor ongeduldig los en kyk gesteurd om. “Vir wat kef en kyf jy al die pad so vreeslik! Dis ons osse wat al die werk doen, nie jy nie, en as daar iemand is wat rede het om te kla, dan is dit ons.”
Dit is mos nou maar eenmaal hoe dit is – diegene wat die minste rede het om te kla, kla die graagste en die meeste.
