 |
| fotobron |
'n Visserman was naby die strand aan’t visvang op see. 'n Aap wat hom ruk lank van bo uit ‘n boom dopgehou het, wou hom dit graag nadoen. Terug op vastegrond los die visser sy nette net so op die strand toe hy eenkant toe loop om 'n uiltjie op sy ou plek in die nabygeleë digte struikgewas aan die soom van die sand te gaan knip. Die aap storm uitgelate gat-oor-kop nader en gryp die net in sy twee voorpote vas – nou is dit sy lank afgewagte beurt om vis uit te gaan trek. Maar omdat hy natuurlik hoegenaamd niks van die nette se werking geweet het nie, was dit nie lank nie of hy was totaal en al in die toue en knope, takelwerk en lusse dinge verstrengel. Die volgende oomblik beland hy toe nou ook heel benoud, en lankal moeg gespook, in die see en neem dit hom nie lank om te versuip nie. Die visserman kom kort hierna, toe dit ongelukkig lank reeds ver te laat was, op sy dobberende karkas af, trek dit uit op die strand en sê: “O, jou stomme ellendeling – jou volslae gebrek aan onderskeidingsvermoë, hoogsongesonde oordeel en domonnosel optrede het jou jou lewe gekos.”
