 |
| fotobron |
‘n Plaasarbeider, moeg en uitgeput van ‘n lang oggendskof se harde werk – hulle span grensdraad lynreg oor ‘n berg – strek homself oor die etensuur naby die kruin op ‘n hoë en gevaarlike rots uit. Hy val net daar, en‘n mens sou dit na die tyd kon beskryf as op die rand van ‘n gevaarlike afgrond, aan die slaap. Net voordat hy in salige diep slaap wegsink, kom Noodlot daar verby en wek hom met hierdie woorde: “A-nee-a, Boetman, dit kan mos nie! Ek smeek jou, ek beveel jou: word wakker! Rol jy vandag in jou slaap oor hierdie rand hier, en kom iets oor, dan is ék weer die een wat vir moet pa staan en heel onskuldig met al die blaam omgesaal word. Ek weet nie wat dit nou se dae met julle mense is nie, maar met elke terugslag is dit mos keer na keer, na keer, ek wat bygesleep word; dít terwyl dit bykans sonder uitsondering julle eie onnoselheid is wat oorsaak van die terugslag is.”
Ons is nie die oggend waarvan ons fabel vertel met ‘n kamera op berg toe nie – maar dis ‘n ou laai van hom. Die foto hier bo, ‘n dag of wat vroeër geneem, getuig hopelik daarvan.
