Die donkie en sy vername vrag



fotobron

 Omdat dit ‘n groot begrafnis sou wees, is besluit om dit liefs maar eerder op die dorp te hou. Dit was in die dae voor taxi’s en bakkies en ‘n donkie is ingespan om die kis en met die oorskot daar te kry. Orals langs die pad, en veral hoe nader hulle aan die dorp kom, het die mense uit respekte vir die vrag, plek gemaak, eenkant toe gestaan, die koppe laat sak en die mans het stil geword. Die vroue uit die gemeenskap wat geweet het watter groot man dit is wat verby kom, het egter ook luidkeels en skril, soos dit die gebruik is, hul meegevoel getoon. Ons stomme donkie, wat hierdie gedrag glad nie geken het nie, is toe onder die wanindruk dat dit vir hom is wat die al die plek en bohaai gemaak word en hy beginne grootkop kry. Dis ook nie lank nie of hy is skielik so vol eiewaan dat hy verseg om een poot verder voor ‘n ander te sit. Die drywer vererg homself gruwelooslik, klim lelik met die karwats onder hom in en herinner hom luidkeels daaraan dat die wêreld lank nog nie so agteruit gegaan het dat mense voor ‘n domkop donkie sal buig en aan die eerbetoon gaan nie.”

Hierdie fabel kan gebruik word as mense die eer wat ander toekom, verkeerdelik op hulself neem.