Toe die man klaar het met die byl se lem wat hy sopas gesmee het, stap hy die bos in en vra die bome om hom ‘n hef van die sterkste hout denkbaar te gee. Na ‘n rukkie se gesprekvoering besluit die bome onderling dat hout van die Wilde Olyf die beste vir die takie sal wees. Met die lem eers mooi plek, die hef stewig in sy hand se vat, begin hy, sonder om ‘n oomblik te huiwer, om met die einste byl wat hulle nou net help voltooi het, onder al wat ander boom in die bos is, se takke en stamme in te klim. Die mens neem vir hom net wat hy wil, soveel hy wil, wanneer hy wil. Ek verbeel my dit was ‘n Bosvlier, maar dit kon een van die ander ook gewees het, wat toe teenoor sy buurman opmerk: “Dis ons verdiende loon, dis ons wat ons vyand so ewe die hef in die hand gegee het, toe hy daarom gevra het.”
Ja, jy moet twee keer dink voor jy iets vir jou vyand gee.
