Daar was hierdie weduwee met ‘n hennetjie wat getrou elke dag vir haar ‘n enkele eier gelê het. Na ‘n ruk was die ou vrou hiermee egter ook nie meer tevrede nie en, in die hoop dat haar hen meer eiers op 'n dag gaan lê, het sy die hoender al hoe meer en meer, én beter, kos begin voer. Kortvoorlank was die verwende dikkerd so vet en uitgevreet dat sy nie 'n enkele eier meer wóú gelê het nie.
Hierdie fabel wys ons dat jy, wanneer jy uitreik na meer as wat jy in jou hande kan hou, jy dikwels selfs die bietjie wat jy wél kan hou, verloor.
