‘n Weduwee wat baie gesteld was op die netheid van haar huishouding het die diens van twee inwonende bediendes gehad wat haar bygestaan het om alles silwerskoon en presies op hul plek te hou. Al het hulle nie saans vroeg as die hoeders gaan slaap hul dagtaak afgesluit nie, was die weduwee in die gewoonte om die twee soggens met eerste hanekraai te wek, en dan het hul dagtaak ook sommer knap daarna begin. Die twee huisbediendes, wat natuurlik geensins daarmee gediend was om smorens so vroeg al in die tuig te spring nie, het toe maar besluit om die ellendige haan wat die weduwee so vroeg uit die vere had, van kant te maak. En was hulle nie spyt oor die korte mette wat hulle met die geveerde wekker gemaak het nie! Gou-gou het hulle agterkom dat hulle vir hulself nog slegter tye as voorheen op die hals gehaal het – nou het die weduwee nie meer op die haan se gekraai vir die huishouding se opstaantyd gereken nie, en hulle dikwels sommer nog in die middel van die nag wakker gemaak om te begin werk.
