Die storie van die skaap en die kraai
'n Propperse ou maaifoedie van ‘n kraai het homself op 'n stomme skaap se rug loop tuismaak sodat dié nie anders kon nie as om hom heeldag teen haar sin op haar rug rond te karwei nie. Maar na 'n ruk het die skaap ook nou net mooitjies genoeg van die vermetelheid gehad en merk sy op: “Het jy dit wat jy vandag hier aan my doen, aan 'n hond gedoen, het jy so seker as ek leef nie daarmee weggekom nie – honde het slagtande, jy weet!” Waarop die astrante kraai toe afhaak met: “O, maar ons kraaie sien neer op skepsels soos jy wat hulself nie kan verdedig nie; aan die anderkant buig ons maar al te graag agteroor vir dié wat kan. Ons nasie weet goed wie om te misbruik en wie met vleitaal en leuens om die bos gelei moet word. Dis hoeka al waaraan ons luilekker lewens en die rype ouderdom wat ons almal haal, toegeskryf kan word.”
Die verwysing na die kraai se hoë ouderdom hou verband met die Grieke wat 'n volksgeloof gehad het dat kraaie baie oud, tot so lank as nege menselewens, kan word. Phaedrus noem trouens 1000 jaar in sy vertelling,die oudste wat ons het, van die fabel; iets wat vir die Grieke nie vreemd sou wees nie.
