 |
| fotobron |
Teen hoogsomer, een wat daardie jaar besonder droog – die droogste in jare – was, droog die poel wat die twee paddas deel naderhand heeltemal op; noodgedwonge val hulle toe maar in die pad op soek na ‘n nuwe, natter blyplek. Dit was ook nie lank nie of hulle kom naby die ou vervalle murasie van ‘n plaasopstal af op die allerlieflikste, én –diepste, waterput. “Nou maar waarvoor wag ons dan, kom ons duik sommer dadelik in,” kom dit van die een padda wat solank in die gereedheidshouding kom om te spring, “hier is nie net weer meer as genoeg water nie, maar ook hope kos en selfs skuiling sou die nood dreig. Die tweede een openbaar gelukkig egter meer omsigtigheid: “En hoe gemaak as die put nou een mooi dag, soos ons ou poel vaneffe, sou opdroog? Hoe kom ons dán weer van daar onder waar die watervlak so mooi aanlokkend blink tot hier bo waar ons redding dan sal wink?”
Dink daarom voor jy doen, besin eer jy begin.
