Die Eikebome vra ‘n spreekbeurt by die Gode en kom met die volgende klag: “Ons dra van alle bome die swaarste aan ons lewenslas, want onder al die bome is dit ons wat die swaarste gebuk gaan onder die kap van die byl.” “Julle het net julleself te danke vir hierdie toedrag van sake,” kom dit van die gode, “as julle nie so gemaklik sulke goeie meubels en pale en planke opgelewer het nie, as julle nie so diensbaar was nie, sou die boere en die ambagsmanne, die skrynwerkers en die arbeiders nie sou gou geneë wees om die byl teen jul stamme en wortels in te lê nie.”
Toe die man klaar het met die byl se lem wat hy gemaak het, vra hy die bome om hom ‘n hef van die sterkste hout denkbaar te gee. Die bome besluit toe onderling op hout van die Wilde Olyf. Die man pas toe die hef in die byl se lem en sonder om ‘n oomblik te huiwer, begin die man aan die ander bome se take en stamme te kap, neem hy vir hom net wat hy wil. Dis die Eikeboom wat teenoor ‘n ander opmerk: “Dis ons verdiende loon, dis ons wat ons vyand die hef in die hand gegee het toe hy vir dit gevra het.”
Jy moet twee keer dink voor jy iets vir jou vyand gee.
Ek lees toevallig gisteraand dat daar outjies is wat reken dat fabels wat verwysings na die Griekse gode, waarskynlik die oudste en suiwerste Griekse fabels is, bes moontlik van die fabels wat Esopus (as daar ooit so 'n verteller was) vertel het.
Volgens die wat so redeneer sou hierdie twee fabels dan uit die mond van Esopus kon wees. Ek het die verwysing na Jupiter (of was dit nou Zeus, ek weet nooit watter een is Grieks en watter een Latyn nie) uitgehaal omdat verwysings na die gode vir party lesers vandag verwarrend kan wees.
 |
| Alle illustrasies, soos bykans altyd, deur Laura Gibbs op Flickr toeganklik gemaak vir outjies soos ek wat nie toegang het tot al hierdie antieke geskrifte nie. |
