‘n Ou Man se dagtaak was om vuurmaakhout in die bos te kap. Op pad markplein toe een dag, is die pad vir hom net te ver, die opdraende net te steil, sy skouers net te moeg, en die vrag net te swaar. Hy gooi die drag hout langs hom op die grond neer en wens hardop dat Dood hom asseblief tog nou maar kan kom haal. Dood het dadelik gehoor gegee en van uit die niet langs die Ou Man verskyn, met dan ook die vraag waarom die Ou Man hom geroep het. Baie vinnig en hups is die man weer op die been, die vrag hout in sy hand, eelte of te not, en vandaar op sy skouer in een flinke beweging. “Nee, toe maar, niks ernstigs nie,” antwoord die Ou Man, “ek het maar net gehoop jy sal my kan help om hierdie sware vrag weer op my skouers te kry.”
 |
| Illustrasies deur Laura Gibbs op Flickr beskikbaar gestel |
