‘n Valkie, tot die dood toe siek, vra sy ma om nie tyd te mors met trane en rou nie, maar om dadelik die gode om hulp aan te roep sodat sy lewe gered en verleng kan word. “En watter van die gode, dink jy, my liewe seun,” kom dit van sy ma, “gaan jou miskien bejammer? Is daar onder hulle ‘n enkele een wat jy nog nie die harnas ingejaag het omdat jy stukkies offervleis wat aan hulle opgedra was van die altare weggepik het nie?”
Ons moet vriende maak solank dit met ons goed gaan, en hulle behou; dan is hulle daar om ons by te staan as dit slegter gaan.
Ek verkies hierdie weergawe uit 1860 bo die uit die 1200's. Die storie verloop basies dieselfde, maar die lewensles is effe anders. Toe was die fabel 'n waarskuwing aan die sondebevlekte krimminele wat die heiligdomme van ouds besoek het om vergifnis te verwag. Hulle moet hulle eerder ophou met goeie dade om hul sondes te help verdwyn.
Die dogma van die Middeleeuse kerk is baie duidelik op die fabel afgedruk, maar oor ek nie Grieks kan lees nie, weet ek nie hoe die fabel klink as hy in die mond van Babrius, wat dit eerste opgeteken het, woorde kry nie.
Ek verkies hierdie weergawe uit 1860 bo die uit die 1200's. Die storie verloop basies dieselfde, maar die lewensles is effe anders. Toe was die fabel 'n waarskuwing aan die sondebevlekte krimminele wat die heiligdomme van ouds besoek het om vergifnis te verwag. Hulle moet hulle eerder ophou met goeie dade om hul sondes te help verdwyn.
Die dogma van die Middeleeuse kerk is baie duidelik op die fabel afgedruk, maar oor ek nie Grieks kan lees nie, weet ek nie hoe die fabel klink as hy in die mond van Babrius, wat dit eerste opgeteken het, woorde kry nie.
